Jordy Kuiper: ode aan zijn vader Ruud

Zaterdag 28 mei: Vanavond laat met Marie-Françoise door de stad gezworven op zoek naar een connectie na een lange dag van eenzaam klussen. Wilde graag de eigenaar van Hotel Vermeer in Deventer spreken omdat hij ook eigenaar is van Boshuis 3. Mijn oudste en jongste vriend Jochem van der Sloot is daar stamgast. Maar het gesprek verliep heel anders. De directie bleek er niet te zijn, maar gastheer Jordy Kuiper (22) zorgde voor een onverwachte wending.

Ik mocht een gekke vraag aan hem stellen en vertelde mijn plan. Bleek hij mijn site Poos Connections te kennen en zelf een veel besproken persoon te zijn in huize Van Heck. Met tranen van ontroering namen we uiteindelijk  afscheid van hem, want hij bracht spontaan een ode uit op zijn vader Ruud die twee jaar geleden overleed.
 
Zijn vader Ruud heb ik gelukkig nog op afstand meegemaakt bij de voetbalclub Diepenveen zodat ik ook een beeld heb van de mensen-mens die vaak voor (positieve) opwinding zorgde bij Olivier en Cėdric. In de Sjampetter op de Brink zorgde hij (na sluitingstijd) vaak voor zoveel sfeer dat de jongens pas bij het krieken van de dag het zinvol vonden hun bed op te zoeken. Hij was sfeermaker, de kampioenenmaker van Diepenveen (zes titels in acht seizoenen!), maar ook een vader die de jongens met een lach en traan kon betoveren.
 
Olivier heeft zelfs mogen spreken op de uitvaart van Ruud, die de gewoonte had alles scheef op te hangen en zelfs alle barkrukken op verschillende hoogten liet afzagen. En over elk onderwerp kon je met hem praten, zo bevestigde Jordy. Hij had gymnasium gedaan, was afgestudeerd fysiotherapeut, stond voor de klas, speelde betaald voetbal bij Roda JC, maar was vooral levensgenieter. Een geboren horecaman dus.
 
Ik durf het niet te zeggen maar ik denk dat Jordy in de voetsporen van zijn vader kan treden. Hij volgt de omgekeerde weg, maakte geen studie af, voetbalt in een team dat vooral de derde helft leuk vindt, maar ontwikkelt zich nu als een komeet. Hij wil van hotel Vermeer de mooiste en beste horecazaak van Deventer maken, qua sfeer, kwaliteit en entourage. ,,We zijn nu nummer twee, maar we willen nog beter worden.’’ Ik vermoed dat zijn vader knort van genot als hij dit zou horen.
 
,,Mijn vader was alles voor mij: vijand, beste vriend, trainer, steun en toeverlaat en motivatiebron. Ik ben blij dat ik dit nog eens mag zeggen. Hij kon het beste uit anderen halen. Hij zorgde voor eenheid in de groep en trok nooit iemand voor. Ik heb het meegemaakt dat een jongen als ‘onderdeurtje’ begon in ons team en eindigde als beste speler. Dat kon mijn vader!’’
 
Met hetzelfde gevoel praat hij over zijn ploeggenoten. Jordy speelde met zowel Olivier als Cėdric.  ,,Cėdric was een wonderbaarlijke goede speler: sloom, flegmatiek ja, maar bijzonder en Olivier was altijd gezellig. Zal nooit vergeten dat we samen op Curaçao naar een WK wedstrijd hebben gekeken. Mede door mijn vader heb ik altijd met topgozers mogen voetballen. Zet dat er ook maar in.’’