Karnebeek brengt tegelwijsheid in de praktijk

Dinsdag 17 mei: Mijn dagelijkse blog heeft vaak als bijvangst mooie ontmoetingen en gesprekken. Vandaag bezorgden Theo (links, 57) en Frans (rechts, 55) Karnebeek mij kippenvel. Wilde graag meer weten over hun werk als tegelzetter. Onze huisvriend Lex die de bouw coördineert was lyrisch over het vakmanschap van deze mannen. En dat is heel bijzonder, want Lex is vooral heel kritisch. Het liefst heeft hij dat ik gedurende de verbouwing mijn eigen huis niet betreed zodat er niets mis kan gaan.
 
Na vandaag weet ik dat goede tegelzetters nauwelijks te vinden zijn, dat het een erg zwaar vak is door het gesjouw met zware tegels en dat ze elke dag om 6 uur al opstaan om naar een klus te rijden, maar ook dat het werk door nieuwe (lijm)technieken minder moeilijk wordt.
 
Theo en Frans hebben het vak geleerd van een oom, de vader van André Karnebeek, die 13 jaar onder contract heeft gestaan bij FC Twente.  Voor Frans was het geen bijzondere switch want hij werkte al als metselaar in de bouw. Theo verdiende de kost als automonteur maar dat was amper toereikend om zijn dure hobby als wedstrijd motorcrosser (4  takt Yamaha) te bekostigen. Met tegelzetten bleek hij meer te kunnen verdienen en het was nog dankbaar werk ook. ,,Want je creëert wat. Bovendien werken we dan in een sector waar onze hele familie aan is gelieerd.’’
 
Theo en Frans werken ieder voor eigen rekening en risico, maar in de praktijk helpen ze elkaar. Het komt regelmatig voor dat de een wordt gebeld voor een opdracht maar dat de opdrachtgever eigenlijk de andere broer wilde boeken….
 
Ook in de Lindenstraat 12 in Deventer werken ze gebroederlijk samen. Aan een half woord hebben ze genoeg om elkaar te begrijpen. Frans is inmiddels ook een verwoed motorcrosser geworden nadat hij vroeger als supporter zijn oudere broer volgde. Ze hebben al eens een deel van Parijs-Dakar nagereden. Binnenkort gaan ze weer een tocht van 3500 kilometer afleggen in Afrika. Maar in zijn hart blijft Frans vooral voetballiefhebber. Hij speelde tien jaar in zijn dorp Haaksbergen in het eerste van Sint Bonifatius. En wanneer ze horen dat ik in het voetbal actief ben geweest en bij de KNVB heb gewerkt, vragen ze of ik Henk Kesler ken? Nota bene mijn laatste baas in Zeist. Deze maand hebben ze ook nog een klus bij Henk in Enschede. Zo toevallig.

Ook hun zus zit in de tegelhandel. De vraag of hun kinderen ook dezelfde richting opgaan als hun vader zorgt voor een ongekende wending in ons gesprek. Frans heeft twee zonen, maar beiden zijn door hart falen op jonge leeftijd al overleden. Een tijdens het spreekuur bij de huisarts en de ander bij een voetbalwedstrijd van Betis Sevilla. We delen ons gezamenlijke verdriet en de pijn in de ogen van de broers brandt ook in mijn ogen. Met een vette hug wens ik ze een fijne avond en zeg uit te kijken naar de volgende werkdag met ze.