Gerdo Hazelhekke, gehard door Cas en NEC

Zondag 17 april: De reünie van oud-spelers van NEC rondom de thuiswedstrijd tegen Cambuur Leeuwarden was voor mij een Feest van Herkenning. Naast mijn grote vriend Jan van Deinsen trof ik ook Gerdo Hazelhekke aan. Gerdo wordt vaak in een adem genoemd met Cas Janssens en wijle Hans Posthumus als topschutters van FC Wageningen. 

Gerdo speelde een jaar samen met Cas bij NEC. Ze hadden beiden een slechte relatie met trainer Wiel Coerver, maar dat was zo ongeveer de enige overeenkomst. 
Cas was een karaktervolle spits, een speler van de straat, die geen duel uit de weg ging. Gerdo was een aanvaller zoals hij er nu nog uit ziet: een heer met beschaving. Meedogenloze verdedigers als Rinus Israel ontliep hij liever in de wedstrijd. 

In 1972 werd hij met Johan Cruijff gehuldigd als topscorers betaald voetbal van de eredivisie en eerste divisie. En diezelfde Cruijff opende later zijn eerste sportzaak in Ede. Een reeks sportzaken volgde. Later was Gerdo hofleverancier van promotiemateriaal. Nu is golf zijn grote passie. Hij mag zich zelfs pro noemen.

Hoewel Gerdo bij Wageningen, De Graafschap en Go Ahead zijn grootste successen vierde, kijkt hij ook met veel plezier terug op zijn tijd in de Goffert. Hij werd er  letterlijk gehard en dat kwam hem later goed van pas. Ook als ondernemer.

Tegenwoordig geniet hij vooral van het goede leven en de mooie verhalen. Zoals die ene keer dat Bob Maaskant hem polste voor een overgang naar Deventer. ,,Bob had de zin nog niet afgemaakt of ik interesse had of ik zei al dat ik wilde komen. Mijn familie komt uit Salland en het was mijn grote wens ooit nog eens op de Adelaarshorst te spelen.’’

En met enig gevoel voor zelfreflectie noemt hij ook ‘spitsenontdekker’ Maarten Vink een bijzondere coach. ,,Hij was erg lui en pakte liever de fiets dan dat hij met ons meeliep bij Wageningen, maar hij kon elke spits van Cas Janssens tot mij beter maken. Maar hij zette je ook goed scherp. Zo herinner ik mij de avonden voor de wedstrijden dat onze voorzitter, huisarts Ab de Wit, altijd de wedstrijdbespreking mocht onderbreken om vier dozen met broodjes kroket en frikandel uit te delen. Onvoorstelbaar nu.

,,Bij een van die keren vroeg Maarten of wij als spelers ook aan persoonlijke tactiek deden. Ik dacht bijdehand te zijn en vertelde dat ik in de slotfase doe alsof ik moe ben in de hoop dat mijn tegenstander dan minder alert wordt en ik alsnog kan toeslaan. Waarop Maarten mij bedankte voor deze bekentenis en zei: Goed dat ik dat ik weet, want dan zijn precies de momenten dat ik je altijd wissel. En daar stond ik dus met een mond vol tanden….’’