Saskia Stoelinga ligt ook wakker van Wim

Dinsdag 6 april: De dood van ex collega en dichter Wim Brands spookt sinds maandagavond constant door mijn hoofd. Op het poëziefestival van Deventer is hij jaarlijks een soort van hoofd spreekstalmeester. Afgelopen zomer nog samen op dit literaire tuinfeest een glas bier gedronken en herinneringen opgehaald toen we samenwerkten bij het Leidsch Dagblad. Ook gepraat over Brummen waar hij een haat/liefde relatie mee onderhoudt. Hebben alle journalisten een blauwe plek overgehouden aan hun geboortestreek? zo vraag ik mij nu af. Zijn jeugd heeft een mogelijke rol gespeeld bij zijn onverwachte zelfdoding, zo proef ik tussen de regels door.
 
Na het betraand lezen van de prachtige Volkskrantcolumn van Ariejan Korteweg waar de vriendschap van afdruipt, besluit ik mijn vriendin Saskia Stoelinga weer eens te bellen. Samen met haar eerste man Cees van Hoore was zij erg close met Wim. Wim was zelfs getuige op het huwelijk in de Achterhoek, dat die ene dag een Toscaans gevoel bij mij opriep.
Wim bracht avonden bij de familie Stoelinga door en midden in de nacht was Cees dan zo geïnspireerd geraakt dat hij een nieuw zelfgemaakt gedicht voorlas aan zijn collega en vriend, die later furore maakte als @Boekenbrands bij de VPRO. Wim had autoriteit, passie en was altijd een stille voorbijganger. Een ontsnappingskunstenaar schreef Ariejan Korteweg, ook ex collega bij het Leidsch Dagblad, treffend.
 
Wim bracht mij dus weer terug bij Saskia, die mij zes jaar geleden mijn mooiste en meest intieme verjaardag bezorgde met haar aanwezigheid. Op een boerderij in Asten-Heusden schouwde ik een halve eeuw Verpoosing met vrienden uit alle delen van mijn leven. En Saskia hoort daar bij. Ik bewaar haar column over die dag nog heel trots op het meest intieme kamertje in huis.
 
Soms zie of spreek ik haar jaren niet en dan volgt plotseling de intensiteit van ware vriendschap. Ook met haar nieuwe man Theo. Saskia is een van mijn navelstrengen naar mijn vrouw Conny. Zelfs haar kinderen Sam en Olivier raakten verknoopt met onze Bart en Marjolein door onze vriendschap. Zo mooi!

Triest dat Wim Brands weer een brug moest slaan tussen ons. Saskia en ik gaan elkaar gauw weer zien. Sowieso op het jaarlijkse Poëziefestival van Deventer als ode aan Wim!