Johan Cruijff: 14 droomherinneringen

Vrijdag 25 maart: Vandaag de schitterende bijlage van het AD over Johan Cruijff gespeld. Zijn plotselinge dood past helaas in de zwarte week die ik beleef door de onverwachte dood van mijn schoonvader Theo Strijbosch en de steken die ik heb laat vallen op mijn werk.
Om alles van mij af te schrijven, dwing ik mijzelf 14 mooie (persoonlijke) herinneringen aan Johan Cruijff op te schrijven:

1)   Als organisator van 50 jaar betaald voetbal had ik drie ultieme wensen voor de gasten: mijn idool Cas Janssens, Kees Rijvers en Johan Cruijff te laten meedoen met hun generatiegenoten. Alle drie waren niet of nauwelijks bereikbaar. Uiteindelijk wandelde Johan een uur voor zijn wedstrijd met een plastic tasje met zijn voetbalschoenen het Olympisch Stadion binnen. Een gelukzalig moment was dat Johan zo genoot van deze reünie. Ik heb dit hoogtepunt gevierd met een foto van Cas met zijn zonen met Rijvers en Johan. Bij wijze van uitzondering heb ik mijzelf als een Hekking ook laten fotograferen.
2)   Als vaste seizoenkaarthouder van Haarlem heb ik Johan Cruijff  zien spelen bij Ajax.  Ik vond hem toen zo bijzonder dat ik een speciaal plakboekje heb gemaakt. Op de eerste pagina staat groot de originele handtekening van Johan.
3)   Het WK voetbal in 1974 was een onvergetelijk toernooi, met dank aan Johan Cruijff.
4)   Voor een van mijn journalistieke reportages voor het AD naar Barcelona kreeg ik het speciale verzoek van mijn vriend Gerrit-Jan Hoek een aantal haringen mee te nemen uit Leiden. ‘Die kleine’ zoals hij Cruijff altijd noemde, is dol op haringen zo voegde hij daar aan toe. Heb toen alle mogelijke moeite gedaan de haringen gekoeld te kunnen afleveren bij Gerrit-Jan Hoek die als voetbalcorrespondent een bijzondere band had met Johan.
5)   Als journalist van het AD heb ik het kampioenschap van Feyenoord onder regie van Johan mogen meemaken en verslaan.  Een uniek jaar, want Johan liet linksback Stanley Brard promoveren tot linksbuiten. Een onbegrijpelijke briljante keuze.
6)   Tijdens een demonstratietraining met kinderen riep Cruijff ‘Als je niet schiet, dan kun je niet scoren’. Ik noemde dit citaat in een gesprek met voormalige Telesport chefsport Jan de Deugd die bezig was met een serie nieuwe boeken. Een paar maanden later ontving ik van de  uitgever een boek over Cruijff met het citaat als titel, als dank voor de suggestie. Inmiddels is de spreuk een van tegelwijsheden geworden van de Cruyff Foundation.
7)   Als hoofd communicatie van de KNVB pijnigde ik ooit mijn hoofd hoe de wedstrijd tussen de landskampioen en de winnaar van de KNVB beker meer glans kon krijgen. Jaarlijks was er nauwelijks belangstelling voor de strijd om de Johan Cruyff Schaal. Uiteindelijk bedacht ik de vondst: Kampioenen-ontmoeten-Kampioenen. Alle aanvoerders van alle kampioensteams,  van jeugd tot senior maar ook gehandicapten, kregen uit naam van Johan een uitnodiging om met hun team de wedstrijd om de Johan Cruyff Schaal bij te wonen. Zover ik weet houdt deze traditie nog altijd stand. Cruijff vond het mooi, hoewel hij ook vaak de opening van het seizoen meed.
8)   Als mede oprichter van de stichting Meer dan voetbal zocht ik de maatschappelijke verbinding tussen Buurt, Onderwijs en Sport. De Johan Cruyff Foundation was daarbij een gedroomde partner, want deze stichting legt jaarlijks vele voetbalveldjes aan om jongeren aan het sporten te krijgen. Weet zeker dat het de instemming had van de maestro zelf.
9)   Tijdens het WK voetbal 1998 was Johan regelmatig te gast van de KNVB bij de wedstrijden. Het was elke keer een grote eer om hem dan te mogen begeleiden. En altijd was Johan super aardig.
10)   Als gast van Danny Hoekman heb ik  enkele jaren geleden een relatiedag van de Cruyff Foundation mogen meemaken in de Sporthallen Zuid. Johan liep achtervolgd door een horde journalisten en camera’s door het publiek.  In de verte zag hij mij staan en liep direct op mij af om mij welkom te heten. Ik was letterlijk perplex door zoveel gastvrijheid.
11)    Voor het EK 1996 in Engeland ben ik als stand-in gefotografeerd voor Jordi Cruijff bij een fotoshoot van de selectie van het Nederlands elftal. In de studio werd mijn hoofd vervangen door die van de zoon van Johan. Mijn lichaam was toen virtueel even familie van Johan, zo realiseer ik mij nu pas.
12)   Ik kijk zelden of nooit naar tv programma met voetbalanalisten. Maar als Johan studiogast was, dan luisterde ik altijd heel graag naar zijn mening. Soms begreep ik er niets van, maar soms waren zijn opmerkingen geniaal.
13)  Johan Cruijff is en blijft een constante bron van inspiratie. Samen met een groep vrienden, die actief zijn in de wereld van coaching en advisering, heb ik de film Un momento Dado bij mij thuis bekeken. We raakten niet meer uitgepraat over Johan en de film
14)   Dit nummer blijft voor eeuwig vastgekleefd aan de naam van Johan.