Paul Poos, vredesstichter van beroep

Vrijdag 25 december:  Onze achternaam bindt ons, maar mijn broer Paul (52) en ik lijken geenzins op elkaar. Ik ben weleens aangesproken door een bekende journalist die wilde verifiëren of we inderdaad familie zijn. Hij kon zich dat nauwelijks voorstellen.

Ik  ben een magere lat ten opzichte van mijn gespierde broer. Ik was idolaat van het voetbal, maar mijn broer kon echt goed voetballen. Hij is ooit door wijle ex international Gerrie de Goede van Haarlem gelouwerd als topscorer van Concordia. Later verdedigde Paul jarenlang het doel van die vereniging en vervolgens van Hillegom. Zijn oude ploeggenoten hopen nog steeds dat hij weer zijn kicksen aandoet maar hij is te fanatiek om voor de lol te voetballen. Onderlinge wedstrijden tussen ons werden daarom op het scherpst van de snede uitgevochten. Ik kwam er toen al snel achter dat ik beter over voetbal kon schrijven.Paul kon ook goed leren maar had geen geduld om tussen de schoolbanken te vertoeven. Hij kon toveren met zijn handen. Ooit veranderde hij zijn portiekflat in een sportzaaltje waar hij zich kon voorbereiden op het NK Bodybuilding.

Des te meer bewonder ik wat hij nu doet. Hij is in zijn woonplaats wijkregisseur van een woningbouwcoöperatie. Dat vergt veel moed, tact en mensenkennis. Bij grote burenruzies, en die komen steeds vaker voor, krijgt hij de rol van vredesstichter. Fijn en mooi hem vandaag op eerste kerstdag weer eens gezien en gesproken te hebben bij mijn moeder. Ben (nog steeds) trots op hem.