Saskia Peek: verdwalen in een droom voedselbos

Zaterdag 12 december:  Vandaag met 35 andere enthousiaste planters een bijdrage mogen leveren aan de droom van Saskia en Hans Peek: de realisering van een voedselbos op hun landgoed Oostwaard in Oud-Zuilen.

Met Hans en mijn dorpsvrienden Alexander Schmets en Jan Janse heb ik mij ingezet voor duurzaamheidsinitiatieven in dit lommerrijke dorpje onder de rook van Utrecht. De bijeenkomsten waren altijd inspirerend, gezellig en culinair, mede door de lekkere hapjes die Hans meekreeg van zijn vrouw.
 
Afgelopen jaren hebben Saskia en Hans hun hoeve verduurzaamd en waar mogelijk in oude stijl laten herrijzen. In de tussentijd verzamelden zij kavels omliggende grond die dienen als een natuurlijke buffer tussen het dorpje en de drukke verkeersader van de stad Utrecht.
 
Saskia droomde er al jaren van haar kookkunsten te koppelen aan de opbrengst van de oogst van fruit, groente en vlees van eigen land. Een voedselbos voorziet in die mogelijkheden, nu en voor de komende generaties Peek. Tienduizenden boompjes en struiken zijn afgelopen maand al geplant. Een bijna militaire operatie onder leiding van Xavier San Giorgi en uitgevoerd door tientallen studenten, buurtbewoners, familie, vrienden en vrijwilligers. Er zijn inmiddels verzoeken vanuit het buitenland of ze tegen kost en inwoning in de bedstee in de stal mogen blijven de komende maanden.
 
Het project voedselbos is niet alleen ambitieus, maar ook uitdagend en spannend. Marie-Françoise en ik hebben intens genoten van het werken in de blubber. In de pauze werden alle vrijwilligers door Saskia getracteerd op een bourgondische lunch met fantastische erwten- en linzensoep. Mede gebaseerd op gerechten van vluchtelingen met en voor wie Saskia heeft gekookt. En na afloop van de werkdag stond de gluhwein voor iedereen klaar.
 
In de tussentijd droomt Saskia al verder. Als kunsthistorica zou ze ook graag kunstsculptures willen exposeren in het bos en concerten organiseren in de grote stal. Onder andere met Mathilde Santing, een favoriet van mij! Saskia is immers de dochter van de voormalige directeur van de schouwburg van Deventer. Cultuur zit dus in haar genen.

Per toeval kreeg ik van Hans bij de borrel nog een recept terloops te horen waarmee hij zijn vrouw ooit heeft veroverd (garnalen in pernod!). Het recept is hij kwijt, maar het geluk heeft hem voor altijd verbonden met Saskia.
Op mij en Marie-Francoise kunnen Hans en Saskia dus altijd rekenen om te plukken, te snoeien, maar vooral om te genieten! En met kerst ga ik het recept van Hans herproeven en nagenieten van de dag op de Oostwaard.