Henri Arriëns: de (rode) bal bindt

Donderdag 10 december 2015: Historische avond beleefd in Sociëteit de Hereeniging (sinds 1854) op de Grote Poot in Deventer. Samen met mijn makker Lex Valk en zijn vri(e)nden Peter Rietberg en Henri Arriëns besloten lid te worden, zodat de gemiddelde leeftijd van de bijna 500 leden drastisch zakt. Gedaan in het kader van toekomstige inburgering als ingezetene van deze Hanzestad.

Onze luidruchtige aanwezigheid op de traditionele biljart- en kegelavond zorgde direct voor enige consternatie, maar we voelden ons meer dan welkom. Mijn mentor de heer J.P.A. Gielen souffleerde mij daarom spontaan vier namen van leden in die bereid zouden zijn mij voor te dragen als aspirant lid. Later kwam ik er achter dat zijn vrouw en dochter mij een gunst hadden verleend. Mooie familie dus. De heer Gielen heeft nog altijd een vooraanstaande rol binnen de Sociëteit als commissaris buffet, zo las ik later. Ik veronderstel dat hij door zijn jarenlange verblijf in Italië als directeur van een DSM vestiging verslingerd is geraakt aan lekker eten.
 
De komende weken komen de voordrachten van Lex, Peter en Henri met pasfoto in de etalage te hangen en zal duidelijk worden of we door de ballotage komen. Voor de zekerheid heb ik Marie-Francoise ook maar als partner lid aangemeld.
 
De avond in deze monumentale omgeving werd ook historisch door mijn hernieuwde kennismaking met Henri Arriëns, uiteindelijk mijn contact van de dag. We kennen elkaar van de feestjes bij Lex en Martine, die overigens eveneens heeft aangekondigd mee te werken aan de verjongingskuur van de Hereeniging.  
Naar later blijkt hebben de wegen van Henri en mij elkaar gekruist in Leiden. Henri heeft van 1983 tot 1997 daar gestudeerd. Hij wilde jurist worden, maar het verblijf in l’Esperance, een fameuze kroeg met een hoog corpsgehalte op de Rapenburg, boeide hem meer.
 
Een studie als rentmeester heeft Henri uiteindelijk wel afgerond, maar dat vak heeft hij alleen tijdelijk praktiserend uitgevoerd. Hij vermaakt zich nu vooral met het restaureren van oldtimers met zijn bedrijf Over-drive. Vooral Engelse oldtimers (Jaguars) genieten zijn voorkeur. En graag gedraagt hij zich als “every inch a Gentleman”. Met zo’n man kun je dus op de proppen komen op de Sociëteit. Daarnaast is hij even getalenteerd als ik met biljarten en dat schept ook een band als je de rode bal weer eens mist.
    
Maar de prijs van deze vriendschapsinwijding was direct hoog. Heb mij vandaag verslapen (wat zelden voorkomt) en miste daardoor een ledenvergadering van d ‘Associatie in het DAF museum waar drie auto’s staan die onder handen zijn genomen door Henri. Waaronder eenpersoonsauto die geparkeerd kon worden in de gang van een huis. Kortom genoeg stof tot praten bij een volgende clubavond op de Hereeniging J!